Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Έναρξη Κατηχητικών Σχολείων



ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΚΗΦΙΣΙΑΣ, ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ &  ΩΡΩΠΟΥ
ΙΕΡΟΣ  ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ  ΝΑΟΣ  ΖΩΟΔΟΧΟΥ  ΠΗΓΗΣ  ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ
ΤΗΛ. &  ΦΑΞ  210,8041665
zoodoxosmelission.blogspot.gr




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Την  ΚΥΡΙΑΚΗ  4  Οκτωβρίου  αρχίζουν  οι Κατηχητικές Συνάξεις   για  μικρούς  και  μεγάλους μαθητές  στον Ιερό  Ναό  της  Ζωοδόχου  Πηγής  Μελισσίων.
       Στις  10:30  π.μ.   θα  τελεσθεί ο  Αγιασμός και οι εγγραφές  για  την  έναρξη  των  μαθημάτων.
       Και φέτος  το  Κατηχητικό Σχολείο  θα  λειτουργεί  στην  Ενορία  μας   κάθε  ΣΑΒΒΑΤΟ  απόγευμα  στην  αίθουσα  του  Ενοριακού  μας  Κέντρου, κάτωθι  του  Ναού  και  ώρα  4:00-5:30 μ.μ.
Με  Πολλές  Ευχές
 για  μια ευλογημένη κατηχητική   χρονιά.
π. Βασίλειος  και οι Κατηχήτριες

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος (Μετάσταση) 26/09

Βιογραφία
Αρκετοί είχαν την άποψη ότι ο Ιωάννης δεν πέθανε, αλλά μετατέθηκε στην άλλη ζωή, όπως ο Ενώχ και ο Ηλίας. Αφορμή γι' αυτή την άποψη έδωσε το γνωστό ευαγγελικό χωρίο, Ιωάννου κα’ 22. Όμως, ο αμέσως επόμενος στίχος κα' 23 διευκρινίζει τα πράγματα.
Η παράδοση που ασπάσθηκε η Εκκλησία μας είναι η έξης: Ο Ιωάννης σε βαθειά γεράματα πέθανε στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτή. Αλλά μετά από μερικές ήμερες, όταν οι μαθητές του επισκέφθηκαν τον τάφο, βρήκαν αυτόν κενό. Η Εκκλησία μας, λοιπόν, δέχεται ότι στον αγαπημένο μαθητή του Κυρίου συνέβη ότι και με την Παναγία μητέρα Του. Δηλαδή, ο Ιωάννης ναι μεν πέθανε και ετάφη, αλλά μετά τρεις ημέρες αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή, για την οποία ο ίδιος, να τί λέει σχετικά: «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12). Εκείνος, δηλαδή, που είναι ενωμένος μέσω της πίστης με το Χριστό και τον έχει δικό του, έχει την αληθινή και αιώνια ζωή. Εκείνος, όμως, που δεν έχει τον Υιό του Θεού, να έχει υπ’ όψιν του πως δεν έχει και την αληθινή και αιώνια ζωή.
Εορτάζεται στις 26 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος β’.

Ἀπόστολε Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον, δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε, Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
 
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.

Τὰ μεγαλεῖά σου Παρθένε, τὶς διηγήσεται; βρύεις γὰρ θαύματα, καὶ πηγάζεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, ὡς θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Ὁ Οἶκος

Ὕψη οὐράνια ἐκμανθάνειν, καὶ θαλάσσης τὰ βάθη ἔρευναν, τολμηρὸν ὑπάρχει καὶ ἀκατάληπτον, ὥσπερ οὖν ἄστρα ἑξαριθμῆσαι, καὶ παράλιον ψάμμον οὐκ ἔστιν ὅλως, οὕτως οὔτε τὰ τοῦ Θεολόγου εἰπεῖν ἱκανόν, τοσούτοις αὐτὸν στεφάνοις ὁ Χριστός, ὃν ἠγάπησεν ἔστεψεν! οὗ τῷ στήθει ἀνέπεσε, καὶ ἐν τῷ μυστικῷ δείπνῳ συνειστιάθη, ὡς Θεολόγος καὶ φίλος Χριστοῦ.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής


Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Αγία Θέκλα η Ισαπόστολος 24/09

Βιογραφία
Η ισαπόστολος Θέκλα καταγόταν από το Ικόνιο και ήταν θυγατέρα εθνικής οικογένειας, την δε μητέρα της την έλεγαν Θεόκλεια. Μετεστράφη στην χριστιανική πίστη χάρη στα κηρύγματα του ίδιου του Αποστόλου Παύλου που τα έκανε στην γειτονική οικία του Ονησιφόρου . Είχε ήδη μνηστευθεί κάποιον εθνικό ονόματι Θάμυρη. Όταν αυτός και η μητέρα της Θεοκλεία αντιλήφθηκαν ότι είχε μεταστραφεί στην χριστιανική πίστη, προσπάθησαν να την κάνουν να πάρει πίσω την απόφασή της. Όταν είδαν ότι αυτό ήταν ανώφελο, κατέδωσαν τον Απόστολο Παύλο στον ηγεμόνα Καστίλιο, ο οποίος τελικά αφού τον φυλάκισε, τον απέλασε. Τότε η Θέκλα εγκατέλειψε τον μνηστήρα της και ακολούθησε τον Απόστολο στην Αντιόχεια της Πισιδίας. Πολλές φορές υπέστη μαρτύρια αλλά η πίστη της την έσωσε. Από την Αντιόχεια μετέβη στα Μύρα της Λυκίας για να συναντήσει τον Απόστολο Παύλο και από εκεί στη Σελεύκεια, όπου κατέφυγε στο όρος Καλαμών, όπου και εκοιμήθη εν ειρήνη σε ηλικία ενενήντα ετών.
Εορτάζει στις 24 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ιερά Λείψανα
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας και Διονυσίου Αγίου Όρους, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στον ομώνυμο Ναό Λάρνακος Κύπρου, στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στό Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τοῦ Παύλου συνέκδημος, ὡς καθαρα τὴν ψυχήν, καὶ πρώταθλος πέφηνας, ἐν γυναιξὶν εὐκλεῶς, Χριστὸν ἀγαπήσασα, σὺ γὰρ τῆς εὐσέβειας, πτερωθεῖσα τῷ πόθῳ, ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν, Ἰσαπόστελε Θέκλα διὸ σὲ ὁ Πανοικτίρμων νύμφην ἠγάγετο.

Κοντάκιον
 
Ἦχος πλ. δ’. Ὡς ἀπαρχὰς

Τῆς παρθενίας τῷ κάλλει ἐξέλαμψας, μαρτυρίου στεφάνῳ κεκόσμησαι, ἀποστολὴν πιστεύῃ Παρθένε ὡς ἔνδοξος, καὶ τοῦ πυρὸς μὲν τὴν φλόγα, εἰς δρόσον μετέβαλες, τοῦ ταύρου δὲ τὸν θυμόν, προσευχῇ σου ἡμέρωσας ὦ Πρωτόαθλε.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής


Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Άγιος Νικόλαος ο παντοπώλης ο Νεομάρτυρας από το Καρπενήσι 23/09

Βιογραφία
«....Εγώ χριστιανός είμαι και τον Χριστό μου πιστεύω για αληθινό Θεό. Οι τιμές και τα οφίκια που μου τάζεις, δεν μου χρειάζονται. Εγώ τον Χριστό μου δεν αρνούμαι, τον Χριστό πιστεύω, για το όνομα του θα πεθάνω, Τούρκος δεν γίνομαι». Αυτή ήταν η δυναμική απάντηση του νεαρού Νικολάου στον κριτή, όταν με πλεκτάνη προσπάθησαν να τον εξισλαμίσουν.
Ο Νικόλαος γεννήθηκε στο Καρπενήσι από γονείς ευσεβείς (ανήκε, κατά παράδοσιν σωζομένην προφορικώς μέχρι σήμερα, στην οικογένεια Καρανίκα), που φρόντισαν και για τη δική του ευσέβεια και μόρφωση. Σε ηλικία 15 χρονών βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη, υπηρετώντας στο παντοπωλείο του πατέρα του, στο Ταχτά Καλέ. Κάποιος κουρέας Τούρκος όμως, που του μάθαινε την Τούρκικη γλώσσα, του έδωσε να διαβάσει την Τούρκικη ομολογία πίστης, μπροστά σε μάρτυρες, χωρίς ο Νικόλαος να γνωρίζει τίποτα. Όταν του είπαν ότι γίνεται Τούρκος, ο Νικόλαος αμέσως ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Η δυναμική απάντηση που έδωσε στον κριτή, έκανε τους Τούρκους να τον βασανίσουν μέσα στη φυλακή με τον πιο άγριο τρόπο. Παρ' όλα αυτά όμως, ο Νικόλαος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Έτσι, τη Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 1672 μ.Χ. τον αποκεφάλισαν. Ήταν 15 χρονών.
Το λείψανο του ενταφιάστηκε στο Μοναστήρι της Παναγίας Χάλκης. Αργότερα η κάρα του Αγίου, μεταφέρθηκε στην Ιερά Μονή Ξηροποτάμου του Άγιου Όρους.
Σπουδαίες πληροφορίες για το μαρτύριο του νεαρού Αγίου έδωσε ο τότε γραμματέας της Γαλλικής πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος είχε εντυπωσιασθεί από το σθένος και την πίστη του Νικολάου.
Εορτάζει στις 23 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ιερά Λείψανα
Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Ξηροποτάμου Αγίου Όρους.
Μέρος των Λειψάνων του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Γρηγορίου Αγίου Όρους και Τατάρνας Ευρυτανίας.
Η σιαγόνα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Προυσού Ευρυτανίας.
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται στον ομώνυμο Ναό Καρπενησίου.

Ἀπολυτίκιον
 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Νίκας ἤνεγκας τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, νῖκος ἔδωκας τῇ σῇ πατρίδι τῇ καλλινίκῳ ἀθλήσει, Νικόλαε. Νεομαρτύρων ἡ δόξα ἡ ἄφθιτος, ὁδὸν Κυρίου νεότητι ἔδειξας· ταῖς πρὸς Χριστὸν θερμαῖς δεήσεσιν ὅθεν ἱκέτευε ἀεὶ νίκας χαρίζεσθαι.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
 
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Καλλιδρόμης κλεινὸν ἀξιάγαστον βλάστημα καὶ Σχολῶν Εὐγενίου θεοδίδακτον καύχημα, Νικόλαον τιμήσωμεν πιστοί, νεώτατον Χριστοῦ τὸν μιμητήν, τὴν τῶν νέων ἀρετὴν ἀθλητικῶς κρατύνοντα. Δόξα τῷ δεδοκότι τὴν ἀλκήν, δόξα τῷ μεγαλύναντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι ἐν παισὶν ἀεὶ θαυμάσια.

Μεγαλυνάριον

Τὸν Καρπενησίου κλεινὸν βλαστὸν καί τῆς νεολαίας Θεοφώτιστον ὁδηγόν, τῶν Νεομαρτύρων τὸν μέγα ἀριστέα, Νικόλαον τὸν Νέον, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Ἕτερον Μεγαλυνάριον

Τὸν ἐν παιδομάρτυσι θαυμαστόν, ἐκ Καρπενησίου Χριστομίμητον ὁδηγόν, εὐλαβῶν νέων ὑπέρμαχον προστάτην, Νικόλαον τὸν νέον, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής

Επίσης : Η Σύλληψη του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Άγιος Κοδράτος ο Απόστολος «ὁ ἐν Μαγνησίᾳ» 21/09

Βιογραφία
Τα θεόπνευστα λόγια του Αποστόλου του Θεού, Πέτρου, συμβουλεύουν: «Ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου» (Α' έπιστολή Πέτρου,γ' 15), που σημαίνει, να είστε πάντοτε έτοιμοι για να απολογηθείτε και να υπερασπίσετε την αλήθεια του Ευαγγελίου στον καθένα που σας ζητά λόγο και απόδειξη γι' αυτά που ελπίζετε να απολαύσετε στο μέλλον, και για τα οποία μας περιγελούν οι άπιστοι. Να απολογηθείτε όμως, χωρίς εξάψεις και φανατισμό, αλλά με πραότητα και με φόβο Θεού. Ένας τέτοιος μέγας απολογητής ήταν και ο απόστολος Κοδράτος. Άνδρας σεμνός, σοφός, πολυμαθέστατος και με άριστη διαλεκτική ικανότητα. Έγινε επίσκοπος Αθηνών, στην πόλη που ανθούσαν ακόμα οι διάφορες φιλοσοφικές σχολές και χρειαζόταν επίσκοπος με μεγάλη απολογητική ικανότητα. Ο Κοδράτος έχοντας αυτά τα προσόντα, εργάστηκε με ζήλο, προσευχή και πραότητα. Έτσι κατάφερε να φωτίσει σε πολλούς το δρόμο της Αλήθειας και να φιμώσει τους φιλοσοφούντες. Αυτοί, μη μπορώντας να τον αντιμετωπίσουν με λόγια, τον έδιωξαν με τη βία από την Αθήνα. Το φρόνημα, όμως, του Κοδράτου δεν κάμφθηκε. Πήγε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας, όπου με παρρησία κήρυξε και εκεί το Ευαγγέλιο. Έγραψε, μάλιστα, και απολογία για το χριστιανισμό στον Αδριανό. Η απάντηση του Αδριανού ήταν να τον φονεύσει. Έτσι ο μέγας απολογητής πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου.
Εορτάζει στις 21 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ιερά Λείψανα
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου φυλάσσονται στις Μονές Αρτοκωστάς Κυνουρίας και Κύκκου Κύπρου.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Σοφίας ταῖς ἀκτῖσι φαιδρύνας σου τὸν βίον, εἵλκυσας τοῦ Πνεύματος, μάκαρ, τὴν πυρίπνοον χάριν καὶ ηὔγασας δόγματα ζωῆς, Κορδᾶτε, ὡς ἀπόστολος Χριστοῦ· διὰ τοῦτο ὡς φωστῆρα σὲ ἀπλανῆ γεραίροντες ἐκβοῶμεν· δόξα τῷ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής


Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Άγιοι Τρόφιμος, Σαββάτιος και Δορυμέδων 19/09

Βιογραφία
Και οι τρεις, μαρτύρησαν επί βασιλέως Πρόβου και διοικητού Αντιοχείας Ηλιοδώρου (278 μ.Χ.). Όταν λοιπόν ο Τρόφιμος με το Σαββάτιο βρέθηκαν στην Αντιόχεια και είδαν τα πολυποίκιλα αμαρτωλά όργια που γίνονταν προς τιμήν του Απόλλωνα, δε συγκρατήθηκαν και αποδοκίμασαν δημόσια την αμαρτωλή αυτή παραφροσύνη. Βέβαια, γρήγορα συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο. Θαρραλέα δήλωσαν πως είναι χριστιανοί. Τότε ο ηγεμόνας Ηλιόδωρος διέταξε και τους μαστίγωσαν ανελέητα. Τόσο, που οι σάρκες τους κόβονταν κομμάτια. Εκεί ο Σαββάτιος άφησε την τελευταία του πνοή. Ο δε Τρόφιμος οδηγήθηκε σε άλλο σκληρότερο ηγεμόνα, το Διονύσιο Περώννιο. Αυτός, αφού τον έγδαρε με σιδερένια νύχια, μισοπεθαμένο τον έριξε στη φυλακή. Εκεί τον επισκέφθηκε κάποιος, βουλευτής, ο Δορυμέδων, που είδε το μαρτύριό του και στερεώθηκε στην πίστη του Χρίστου. Όταν το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, βασάνισε σκληρά το Δορυμέδοντα. Έπειτα, έριξε και τους δύο τροφή στα θηρία, μέσα στο αμφιθέατρο. Αλλά η πεινασμένη αρκούδα και η αιμοβόρα λεοπάρδαλη στάθηκαν στα πόδια τους σαν ήμερα αρνιά. Το ίδιο και το αγριεμένο λιοντάρι που ελευθέρωσαν αργότερα. Όταν λοιπόν είδαν ότι δεν τους άγγιξαν τα θηρία, αμέσως οι δήμιοι τους αποκεφάλισαν.
Εορτάζουν στις 19 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τὴν ἀκαθαίρετον, Τριάδος δύναμιν, ἀνθηφορήσαντες, Μάρτυρες ἔνδοξοι, ἐναπετέματε στερρῶς, τὴν ἄκανθαν τῆς ἀπάτης, Τρόφιμε μακάριε, Ἐκκλησίας ἐντρύφημα, Σαββάτιε πάνσοφε, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα, καὶ δόξα εὐσεβῶν Δορυμέδον ὅθεν ὑμᾶς ἀνευφημοῦμεν.

Κοντάκιον
 
Ἦχος δ’. Ὡς ἀπαρχὰς.

Ὡς ἀθλητῶν ἑδραίωμα, καὶ εὐσεβείας ἔρεισμα, ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ καὶ γεραίρει σου, τὴν φωτοφόρον ἄθλησιν· παναοίδιμε μάκαρ, ἀθλητὰ γενναιόφρον, ἔνδοξε Τρόφιμε, σὺν τοῖς συνάθλοις σου, ἱλασμὸν τοῖς ὑμνοῦσί σε αἴτησαι, ὡς ἀήττητος.

Κάθισμα
 
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.

Βασάνων ἀνδρικῶς, ὑπομείναντες πόνους, τὴν ἄπονον ζωήν, ἐκομίσασθε ἅμα, Δορυμέδον καὶ Τρόφιμε, καὶ Σαββάτιε πάνσοφε· ὅθεν σήμερον, ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἑορτάζουσα, τὴν ἱερὰν ὑμῶν μνήμην, ἐνθέως ἀγάλλεται.

Ὁ Οἶκος

Τῶν Ἁγίων Μαρτυρων τὰ ἔπαθλα, οὐρανῶν αἱ Δυνάμεις ἐθαύμασαν, ὅτι σῶμα θνητὸν περικείμενοι, ἀσωμάτους ἐχθροὺς ἐτροπώσαντο, Σταυροῦ τῇ ἰσχὺϊ κρατυνόμενοι· ὅθεν μακαρίζονται εἰς αἰῶνας, ἱλασμὸν τῶν πταισμάτων αἰτούμενοι ὑπὲρ πάντων ἡμῶν· καὶ γὰρ τιμῶνται αὐτοί, ὡς ἀήττητοι.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής


Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

Όσιος Ευμένιος ο θαυματουργός, επίσκοπος Γορτύνης 18/09

Βιογραφία
Από νεαρή ηλικία ο Ευμένιος υπέβαλλε τον εαυτό του σε πολλές σκληραγωγίες και ασκήσεις. Η εγκράτεια ήταν εκείνη που τον διέκρινε περισσότερο. Διότι στο μυαλό του, είχε πάντα τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου, «πᾶς ὁ ἀγωνιζόμενος πάντα ἐγκρατεύεται» (Α' προς Κορινθίους, θ' 25). Καθένας, δηλαδή, που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και στην τροφή και στο ποτό, προκειμένου να πετύχει τον πνευματικό του σκοπό. Και ο Ευμένιος, ακολουθώντας τα λόγια του θεόπνευστου Αποστόλου, πέτυχε.
Αξιώθηκε να ιερωθεί και να γίνει επίσκοπος Γορτύνης στην Κρήτη. Από τη νέα του θέση, η αρετή του έλαμψε ακόμα περισσότερο και ο Θεός του έδωσε τη χάρη και τη δύναμη να θαυματουργεί. Και όπως αναφέρει η παράδοση, μια φορά με αναμμένες λαμπάδες κατέκαυσε έναν δράκοντα, που όρμησε εναντίον του. Έπειτα ο Ευμένιος πήγε στη Ρώμη, όπου με τη θεία του διδασκαλία και με θαύματα στερέωσε τους πιστούς. Ποθώντας, όμως, περισσότερη σκληραγωγία και άσκηση, πήγε στη Θηβαΐδα της Άνω Αιγύπτου, κοντά στους μεγάλους ασκητές. Εκεί παρέδωσε και το πνεύμα του στο Θεό. Το δε λείψανο του μεταφέρθηκε και θάφτηκε με τιμές στην έδρα της επισκοπής του, στην Κρήτη.
Εορτάζει στις 18 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ταχὺν προμηθέα σέ, καὶ ἀρωγὸν εὐμενῆ, κεκτήμεθα Ὅσιε ὡς τοῦ Χριστοῦ μιμητήν, Εὐμένιε ἔνδοξε, σὺ γὰρ ἀναβλυστάνων, συμπαθείας τὰ ρεῖθρα, βρύεις τὴ Ἐκκλησία, Ἰαμάτων πελάγη. Ἀλλὰ καὶ τοὶς τιμώσι σέ, σκέπη γενήθητι.

Κοντάκιον
 
Ἦχος β'. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Φωτὶ θεϊκῶ, ἑλλαμφθεῖς παμμακάριστε, φωτίζεις ἠμᾶς, τοὺς πόθω ἀνυμνοῦντάς σου, τὴν σεπτὴν καὶ ἔνδοξον, καὶ ἁγίαν Πάτερ μετάστασιν, Ἱεράρχα Εὐμένιε, πρεσβεύεις γὰρ ἀπαύστως ὑπὲρ ἠμῶν.

Κάθισμα
 
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὀρθοδόξοις ἐμπρέπων Πάτερ διδάγμασι, τὰς ζοφώδεις αἱρέσεις πάσας ἐμείωσας, καὶ θαυμάτων αὐτουργὸς δειχθεὶς Εὐμένιε, περιβόητος παντί, προμηθείᾳ θεϊκῇ, ἐγένου· ὅθεν σε πίστει, τιμῶμεν ὡς Ἱεράρχην, καὶ τῶν Ἀγγέλων ὁμότιμον.

Ὁ Οἶκος

Οἴκτειρον Κύριε τὸν σὸν δοῦλον, καὶ συγχώρησον πάντα τὰ ὀφειλήματα νῦν, καὶ δώρησαί μοι τὸ ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας σου, ἵνα ὕμνοις σε δοξάζω ἀπαύστως, καὶ τὸν πιστόν σου θεράποντα στέψω ᾠδαῖς, τὸν πρόεδρον Γορτύνης σήμερον, Εὐμένιον τὸν φωστῆρα, γῆς πάσης τὸ μέγα κειμήλιον, τῆς Ἐκκλησίας τὸ στήριγμα, καὶ τῆς Κρήτης τὸ θεῖον ἀγλάϊσμα· πρεσβεύει γὰρ ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής



Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη 17/09

Βιογραφία
Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.). Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.» ( Α' Κορινθίους. 13:13).
Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν.
Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: «ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.
Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε.
Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή.
Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.
Εορτάζουν στις 17 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ιερά Λείψανα
Απότμημα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας Σοφίας βρίσκεται στη Μονή Αγίου Νικολάου Καλτεζών Αρκαδίας.



Ἀπολυτίκιον
 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Σοφία ἐκθρέψασα, κατὰ τὴν κλῆσιν σεμνή, τᾶς τρεῖς θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστῷ, ἀθλήσεως σκάμασιν ὅθεν τῆς ἄνω δόξης, σὺν αὐταὶς κοινωνοῦσα, πρέσβευε τῷ Σωτήρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δοῦναι τοὶς σὲ τιμώσι, χάριν καὶ ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Χαίρει ἔχουσα ἡ Ἐκκλησία, σὲ καὶ τέκνα σου καύχημα θεῖον, καὶ γηθοσύνως εὐφημεῖ σε κραυγάζουσα. Σύ μου ὑπάρχεις τὸ καύχημα, καὶ τῶν σῶν τέκνων τὰ πάντιμα λείψανα, μάρτυρες ἔνδοξοι, Σοφία, Πίστις, Ἐλπὶς καὶ Ἀγάπη, Χριστῷ τῷ Θεῷ πρεσβεύσατε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἀνεβλάστησας ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου, Σοφία μάρτυς σεμνὴ καὶ προσήγαγες Χριστῷ καρπὸν ἡδύτατον τοὺς τῆς νηδύος σου βλαστούς, δι' ἀγώνων εὐαγῶν, Ἀγάπην τε καὶ Ἐλπίδα σὺν τῇ θεόφρονι Πίστει· μεθ' ὧν δυσώπει ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
 
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

᾿Εν ταῖς μάρτυσι λάμπεις Σοφία ἔνδοξε, καὶ στεφάνοις τῆς νίκης περι­κοσμεῖσαι λαμπροῖς· δι᾿ ὃ ἐν ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς εὐφημοῦμέν σε, ὅτι θυγάτρια σεμνὰ τῷ μαρτυρίῳ ὁδηγεῖς, ᾿Αγάπην Πίστιν ᾿Ελπίδα· μεθ᾿ ὧν μὴ παύσῃ πρεσβεύειν, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
 
Ἦχος α’. Χορὸς ἀγγελικὸς.

Σοφίας τῆς σεμνῆς, ἱερώτατοι κλάδοι, ἡ Πίστις καὶ Ἐλπίς, καὶ Ἀγάπη δειχθεῖσαι, σοφίαν ἀπεμώραναν, τῶν Ἑλλήνων ἐν χάριτι, καὶ ἀθλήσασαι, καὶ νικηφόροι φανεῖσαι, στέφος ἄφθαρτον, παρὰ τοῦ πάντων Δεσπότου, Χριστοῦ ἀνεδήσαντο.

Κάθισμα
 
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Τὰς ψυχὰς δεσμευθεῖσαι πόθω Χριστοῦ, τῶν φθαρτῶν καὶ προσκαίρων τὴν καλλονήν, ἐν λήθῃ παρεδραμετε, ὡς τοῦ Λόγου μαθήτριαι, ἀσκητικῶς τὸ πρῶτον, τὰ πάθη νεκρώσασαι, καὶ ἀλγειναὶς βασάνοις, στερρῶς ἐναθλήσασαι, ὅθεν ὁ Δεσπότης, τῆς διπλῆς μαρτυρίας, στεφάνους ἐδωρήσατο, καὶ νυμφῶνος ἠξίωσε, Παμμακάριστοι Μάρτυρες, πρεσβεύσατε Χριστῷ τῶ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοὶς ἑορτάζουσι πόθω, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.

Ὁ Οἶκος

Ὅτε εἰς πάντα τὰ πέρατα, τὸ ἀθέμιτον ἐξελήλυθε πρόσταγμα, θύειν εἰδώλοις καὶ σπένδεσθαι, καὶ βωμοὺς δαιμόνων, καὶ ναοὺς εὐτρεπίζεσθαι, πρὸς ἀνθρώπων ἀπώλειαν, τότε αἱ πανεύφημοι καὶ καλλιπάρθενοι, ὡς ἀστέρες ἐξέλαμψαν, ζόφον ἀθεϊας καὶ ἀγνωσίας ἐλαύνουσαι, καὶ φέγγος εὐσεβείας ἐν ταῖς καρδίαις τῶν πιστῶν ὑπανάπτουσαι, τρανῶς ἀνεβόων, Θεὸς μέγιστός ἐστιν ὁ σταυρωθεὶς βουλήματι, καὶ ἀναστὰς τριήμερος, ἐν ὧ καὶ καυχώμεθα, ὅθεν καὶ ἐπαξίως, στέφος ἄφθαρτον παρὰ Χριστοῦ ἀνεδήσαντο.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής


Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2015

Αγία Ευφημία 16/09

Βιογραφία
Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.
Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η Ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.
Εορτάζει στις 16 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ιερά Λείψανα
Το Λείψανο της Αγίας βρίσκεται αδιάφθορο στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Φαναρίου Κωνσταντινουπόλεως.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τῷ θείῳ ἔρωτι, Λαμπρῶς ἀθλήσασα, εἰς oσμὴν ἔδραμες, Χριστοῦ πανεύφημε, οἴα νεᾶνις παγκαλῆς, καὶ Μάρτυς πεποικιλμένη, ὅθεν εἰσελήλυθας, ἐiς παστάδα οὐράνιον, κόσμω διανέμουσα, ἰαμάτων χαρίσματα, καὶ σῴζουσα τοὺς σοὶ ἐκβοώντας, χαίροις θεόφρον Εὐφημία.

Κοντάκιον
 
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἐν τῇ ἀθλήσει σου καλῶς ἠγωνίσω, καὶ μετὰ θάνατον ἡμᾶς ἁγιάζεις, ταῖς τῶν θαυμάτων βλύσεσι Πανεύφημε, ὅθεν σου τὴν κοίμησιν, τὴν ἁγίαν τιμῶμεν, πίστει παριστάμενοι, τῷ σεπτῷ σου λειψάνῳ, ἵνα ῥυσθῶμεν νόσων ψυχικῶν, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν ἀντλήσωμεν.

Κάθισμα
 
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τὸν νυμφίον σου Χριστὸν ἀγαπήσασα, τὴν λαμπάδα σου φαιδρῶς εὐτρεπίσασα, ταῖς ἀρεταῖς διέλαμψας Πανεύφημε· ὅθεν εἰσελήλυθας, σὺν αὐτῷ εἰς τοὺς γάμους, τὸ στέφος τῆς ἀθλήσεως, παρ᾽ αὐτοῦ δεξαμένη· ἀλλ᾽ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, τοὺς ἐκτελοῦντας ἐν πίστει τὴν μνήμην σου.

Ἕτερον Κάθισμα
 
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Οἱ ἀγῶνές σου Σεμνὴ καὶ ὁ στέφανος, οἱ ἱδρῶτές σου ἁγνὴ καὶ τὰ θαύματα, τοῦ διαβόλου ᾔσχυναν τὰ τρόπαια· Χριστὸν γὰρ τὸν νυμφίον σου, ἐκ καρδίας ποθοῦσα, οὐ μάστιγας οὐ θανατον, δι᾽ αὐτὸν ἐπτοήθης· ἀλλ᾽ ἀνετέθης ὅλῃ τῷ Θεῷ, τῆς εὐσεβείας φοροῦσα τὸν στέφανον.

Ἕτερον Κάθισμα
 
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.

Τῶν αἱμάτων σου ῥείθροις Μάρτυς Χριστοῦ, ποντισμὸν ἀσεβείας διηνεκῶς, ἐργάζῃ πανεύφημε· ἐπομβρίαις δὲ χάριτος, λογικὰς ἀρούρας, ἀρδεύουσα πάνσεμνε, ἐν αὐταῖς αὐξάνεις, τὸν στάχυν τῆς πίστεως· ὅθεν παραδόξως μετὰ θάνατον ὤφθης, νεφέλη πηγάζουσα, τῆς ζωῆς τὸ μαρτύριον, Ἀθλοφόρε πανεύφημε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος

Τῆς πανευφήμου ὁ ναός, Παράδεισος ἐδείχθη, ἐν μέσῳ κεκτημένος, φυτὸν ἀθανασίας, τὸ σῶμα ταύτης τὸ σεπτόν. Τούτου οἱ τρυγῶντες καρποὺς τοὺς εὐθαλεῖς, συντόμως ἁγιάζονται· ὁρῶντες δὲ θαυμάζουσιν, ὅτι πῶς τὸ νεκρὸν σῶμα, ὥσπερ ζῶν, ἀναβλυστάνει τὰ αἵματα, μυρίζοντα πάντας. Διὸ μετὰ σπουδῆς δεῦτε πάντες σὺν ἐμοὶ τῷ ταπεινῷ· καὶ καθαρθέντες μολυσμοῦ παντός, περιπτυξώμεθα τοῦτο, καὶ τῶν θαυμάτων τὴν χάριν ἀντλήσωμεν.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής


Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2015

Ιστορικό Ιερού Καθεδρικού Ναού Ζωοδόχου Πηγής Μελισσίων



Τα Μελίσσια ήταν πριν από το 1900 ένας θαυμάσιος εξοχικός οικισμός του Αμαρουσίου. Οι ελαιώνες, τα πυκνόφυλλα πεύκα, οι ομβροδεξαμενές και οι απίθανες πηγές σε συνδυασμό με το εξαιρετικό κλίμα γίνονταν ένας πολύ ισχυρός πόλος έλξης για τους παραθεριστές.
Κι επειδή σ’ όλες ανεξαιρέτως τις εποχές ένθεος συνομιλία και πνευματικό καταφύγιο των πιστών είναι η προσευχή, την οποία ο Θεός ακούει και δέχεται με αγάπη και ο ιδιαίτερος χώρος για προσευχή είναι η Εκκλησία, κτίστηκε στον κεντρικό χωμάτινο δρόμο που ένωνε: Μαρούσι, Μελίσσια, Πεντέλη, ένα πανέμορφο εξωκλήσι προς τιμήν της Μαρίας της Θεοτόκου.
 Το εξωκλήσι  το οποίο αποτέλεσε ιερό καταφύγιο και γαλήνιο λιμάνι για όλες τις ψυχές που θεωρούν την προσευχή, τον ζωντανό διάλογο που πραγματώνεται με τον Θεό, αναγκαία, λειτούργησε από το 1904 σαν παρεκκλήσι του Ιερού Ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμαρουσίου και ονομάστηκε «Ζωοδόχος Πηγή».
          Το γραφικό εκκλησάκι, σύμφωνα με μαρτυρίες, κτίστηκε σε ιδιόκτητο αγροτεμάχιο πριν από το 1896. Ήταν τότε πνιγμένο σε πλούσια αγράμπελη, που σκαρφάλωνε περίτεχνα στα πολύ παλαιού τύπου κεραμίδια και κάλυπτε σχεδόν όλο το Ιερό και περιβαλλόταν από θαλερά και καταπράσινα πεύκα. Με λίγα λόγια, ήταν, όντως, για κείνα τα χρόνια ένας εκπληκτικός σταθμός για προσευχή, για ένα κεράκι κι ανάπαυλα για τον εργάτη της Μελισσιώτικης γης, για τον ξωμάχο και για τον επισκέπτη που τελικός του προορισμός ήταν η Ιερά Μονή Πεντέλης. 
         

          Ανατολικά του εξωκλησιού με τις λιγοστές παλιές εικόνες και τα πολύ απλά καντηλάκια, υπήρχε μια ομβροδεξαμενή που συγκέντρωνε απ’ τις συχνές τότε βροχές ικανή ποσότητα νερού.
Το νερό αυτό το χρησιμοποιούσαν οι κτηματίες του Αμαρουσίου για την άρδευση των κτημάτων και το πότισμα των ζωντανών τους. Στη θέση αυτής της παλιάς Κοινοτικής δεξαμενής ομβρίων υδάτων υπάρχει σήμερα Παιδική Χαρά. 
          Στο βαθύ ρέμα, ανατολικά επίσης της Ζωοδόχου Πηγής και στο ύψος του πευκοδάσους της Ζωοδόχου Πηγής υπήρχε μια χαρακτηριστικά μεγάλη και βαθιά σπηλιά, όπου σταυλίζονταν γουρούνια κι ήταν γνωστή ως η «σπηλιά του Γουρνογιάννη». Τα γουρούνια αυτής της σπηλιάς ήταν οι πιο συχνοί επισκέπτες των νερών που γέμιζαν τις γούρνες γύρω απ’ την ομβροδεξαμενή.
          Το 1908 η Μαρία Σταύρου Λούη, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ.Θ.24205/ 1908 συμβόλαιο του τότε συμβολαιογράφου Αθηνών Παναγιώτη Μπούρδη δώρισε στην τότε κοινότητα Αμαρουσίου δύο αγροτεμάχια, εκ των οποίων στο ένα ήταν κτισμένο ήδη το παρεκκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής, με αποκλειστικό σκοπό την ανέγερση μεγαλύτερου Ναού.
          Στο συμβόλαιο αναγράφεται επί λέξει: «.. δωρείται δια δωρεάς εν ζωή τελείας, ισχυράς και αμετακλήτου τη Κοινότητι Αμαρουσίου τους αγρούς τούτους ίνα χρησιμεύσωσι ως τόπος και περιφέρεια του εκεί ανεγειρομένου ήδη Ναού της Ζωοδόχου Πηγής και περιοχής αυτού υπό τους εξής όρους: 1) Ένας εκ της οικογενείας της δωρήτριας να είναι πάντοτε επίτροπος και 2) να μην έχει δικαίωμα η Κοινότης να εγείρει επί των περί ου πρόκειται αγρών μαγαζίον......».
          Το 1946 με την απόσπαση της Κοινότητας Μελισσίων από τον Δήμο Αμαρουσίου το εξωκλήσι έπαψε να αποτελεί παρεκκλήσι της Παναγίας Αμαρουσίου και δημιουργήθηκε η ενορία της Ζωοδόχου Πηγής Μελισσίων.
          Το 1954 το Υπουργείο Δημοσίων Έργων προέβη στην αποτύπωση όλης της περιοχής Μελισσίων βάσει της οποίας εγκρίθηκε το σχέδιο της Κοινότητας Μελισσίων Αττικής το 1961.
Κατά τη διάρκεια των ετών 1960 – 1961, σύμφωνα με το από 17-1-1960 έγγραφο του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, αποφασίστηκε να γκρεμιστεί το μικρό παρεκκλήσι, το οποίο δεν επαρκούσε να καλύψει τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των ενοριτών, και να κτιστεί μεγαλύτερος Ναός.
Πράγματι από το 1961 άρχισε να κτίζεται ο σημερινός Καθεδρικός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής και ολοκληρώθηκε το 1966 επί Μητροπολίτου Κυρού Ιακώβου και προϊσταμένου Ιερομονάχου Βασιλείου Κανελλίδη. Είναι ευρύχωρος και άνετος Ναός με άριστη ηχητική κι ακουστική, σταυροειδής με τρούλο σε μοντέρνο στυλ.
Αριστερά της εισόδου, καθώς εισερχόμαστε στον Ιερό Ναό, υπάρχει το παρεκκλήσι του Άγίου Νεκταρίου, η μνήμη του οποίου τιμάται την 9ην Νοεμβρίου.  
          Το 1986 επί Μητροπολίτου Κυρού Δωροθέου και ιερέως Θεοδώρου Φωτιάδη, λόγω της αύξησης του πληθυσμού της Κοινότητας Μελισσίων και της αύξησης του αριθμού των εκκλησιαζομένων ενοριτών, έγινε προσθήκη στη βόρεια, νότια και δυτική πλευρά του Ναού με πλήρη εφαρμογή του αρχικού αρχιτεκτονικού σχεδίου και της αρχιτεκτονικής μελέτης  του 1960- 1961 σύμφωνα με την υπ’ αριθμ. 317/64/23-1-1986 απόφαση του Ο.Δ.Ε.Π. και την έγκριση της
από 16-10-1986 μειοδοτικής δημοπρασίας από την Ιερά Μητρόπολη Αττικής. Με την επέκταση δε του Ναού το 1986 δημιουργήθηκε και Πνευματικό Κέντρο στον υπόγειο χώρο της Ζωοδόχου Πηγής, στο οποίο πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις.
          Το 2001 κατασκευάστηκε και το κωδωνοστάσιο, το οποίο έδωσε μια ξεχωριστή αίσθηση στην εξωτερική όψη του Ιερού Ναού.
Από το 1896 περίπου, που κτίστηκε κατά μαρτυρία του Μανώλη Εμμανουηλίδη το γραφικό εξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής, πολύς κόσμος προσερχόταν σ’ αυτό κάθε χρόνο την Παρασκευή της Διακαινησίμου, ημέρα της εορτής της Ζωοδόχου Πηγής για να προσευχηθούν, να προσκυνήσουν την Άγια Εικόνα της Παναγίας, να ευχαριστήσουν και να ζητήσουν τη βοήθειά της αλλά και να χαρούν το όμορφο πανηγύρι, που κατά μαρτυρίες κρατούσε τρεις μέρες. Σ’ αυτό το εντυπωσιακό κομμάτι της Μελισσιώτικης γης ήταν τοποθετημένες κατά μήκος του μεγάλου ρέματος ανατολικά του εξωκλησιού της Ζωοδόχου Πηγής αναρίθμητες κυψέλες μελισσών.
          Κάποια χρονιά, λέει η παράδοση, μ’ έναν καταπληκτικό ανοιξιάτικο καιρό, με τα δέντρα και πάσης φύσης φυτά και άνθη στην πλέρια ανθοφορία τους και τις μέλισσες να ζουν το δικό τους τρελό πανηγύρι της περισυλλογής της γύρης, κατέφτασαν οι προσκυνητές και οι πανηγυριστές απ’ όλες τις περιοχές της Αττικής  με όποια μέσα διέθεταν. Εκεί να ’βλεπες άλογα και γαϊδουράκια παρκαρισμένα στη σειρά κατά μήκος της μεγάλης ρεματιάς! Μπορεί ν’ ακούγεται παράξενα αλλά ήταν κάποια χρονιά μεταξύ του 1896 και του 1900.
          Ανήμερα της γιορτής, μετά απ’ την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία ακολούθησε και το καθιερωμένο πατροπαράδοτο γλέντι με φαγητό, κρασί και τραγούδι. Κι όλα τούτα, όχι βέβαια σε τραπέζια αλλά στρωματσάδα στο απίθανο Μελισσιώτικο τοπίο!
          Σε κάποια στιγμή, που το γλέντι βρισκόταν στο αποκορύφωμά του, δυο Μαρουσιώτικες οικογένειες κάτω από την επήρεια του αλκοόλ άρχισαν να φωνασκούν και να χειροδικούν. Ένα απ’ τ’ άλογα που ’ταν δεμένο πολύ πρόχειρα σε κάτι χαμηλές πουρναριές κοντά στη ρεματιά, με αδύναμο φαίνεται ψυχισμό, τρόμαξε, τινάχτηκε ψηλά, απελευθερώθηκε κι άρχισε να τρέχει πανικόβλητο. Μάζευε, λοιπόν, στο διάβα του ό, τι έβρισκε μπροστά του! Το δυστυχισμένο δεν ήλεγχε τι κλοτσούσε. Έτσι στη φούρια του κλότσησε και κάποιες κυψέλες με αποτέλεσμα να ξεχυθούν ανάμεσα στους πανηγυριστές σμήνη μελισσών. Οι εξαγριωμένες μέλισσες διέλυσαν απ’ τη μια τον απρεπή καυγά αλλά τσίμπησαν θανάσιμα και το άλογο!
Αν κι εκείνο το πανηγύρι γράφτηκε με τα πιο μελανά χρώματα στην τοπική ιστορία των Μελισσίων, δε στάθηκε εμπόδιο να γιορτάζεται η Ζωοδόχος Πηγή κάθε χρόνο τιμητικά για την Παναγία μας και πανηγυρικά.

Άγιος Νικήτας ο Γότθος ο μεγαλομάρτυρας 15/09

Βιογραφία
Ο Άγιος Νικήτας κατάγοταν από το έθνος των Γότθων, που είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου ποταμού (Ίστρος, κατά τον Γεωγράφο Mελέτιο, καλείται ο ποταμός Δούναβις από το σημείο που ενώνετε με τον ποταμό Σαύο μέχρι την Μαύρη Θάλασσα ή κατ' άλλους από την Aξιούπολη και κάτω, μέχρι τις εκβολές του.), στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Από παιδί ο Νικήτας διδάχθηκε την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο όποιος συχνά υπενθύμιζε στο Νικήτα τα λόγια του Απ. Παύλου: «ένε ἐν οἲς ἔμαθες... ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδᾳς, τὰ δυνάμενα σὲ σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Β'πρόςΤιμόθεον, γ' 14-15). Δηλαδή, μένε ακλόνητος σ' εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις Άγιες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία δια μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό. Και έτσι έγινε.
Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε το Νικήτα και τον απείλησε για να αρνηθεί το Χριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος σ' αυτά που έμαθε από παιδί. Ομολόγησε με θάρρος το Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο όποιος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως και του έσπασαν τα κόκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο. Άλλα το μίσος των Βαρβάρων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά, όμως, με τη θεία θέληση σεβάστηκε το λείψανο του. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το διαφύλαξε σε θήκη.
Εορτάζει στις 15 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Νίκην ἔστησας, κατὰ τῆς πλάνης, νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον γέρας, ἐπαξίως Νικήτα φερώνυμε, σὺ γὰρ νικήσας ἐχθρῶν τὴν παράταξιν, διὰ πυρὸς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
 
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.

Τῆς πλάνης τεμών, τὸ κράτος τῇ ἐνστάσει σου, καὶ νίκης λαβών, τὸ στέφος τῇ ἀθλήσει σου, τοῖς Ἀγγέλοις ἔνδοξε, συναγάλλῃ Νικήτα φερώνυμε, σὺν αὐτοῖς Χριστῷ τῷ Θεῷ, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Ὁ Οἶκος

Γνῶσιν ἐνθεὶς τὴ ψυχή μου, κάθαρόν μου τὴν φρένα καὶ τῶν σῶν ἐντολῶν ἐργάτην Σῶτερ ἀνάδειξον, ἵνα ἰσχύσω καταπαλαῖσαι τὰς ποικίλας τῶν παθῶν μου ἐπαναστάσεις, νικητικὸν ἀφθαρσίας βραβεῖόν τε δέξασθαι, πρεσβείαις τοῦ σοῦ γενναίου ἀθλοφόρου Νικήτα, φιλάνθρωπε∙ καὶ γὰρ αὐτὸς ἡμᾶς ἐν τῇ μνήμῃ αὐτοῦ συνεκαλέσατο, πρεσβεύων ἀπαύστως ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής


Ο στολισμένος δίσκος με τον Τίμιο Σταυρό του Ναού μας







 




Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού 14/09

Βιογραφία
Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου".
Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.
Εορτάζεται στις 14 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον 
 
Ἦχος α’.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον
 
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.

Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Κάθισμα
 
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τοῦ Σταυροῦ σου τὸ ξύλον προσκυνοῦμεν Φιλάνθρωπε, ὅτι ἐν αὐτῷ προσηλώθης ἡ ζωὴ τῶν ἁπάντων· Παράδεισον ἠνέῳξας Σωτήρ, τῷ πίστει προσελθόντι σοι Ληστῇ· καὶ τρυφῆς κατηξιώθη, ὁμολογῶν σοι, Μνήσθητί μου Κύριε. Δέξαι ὥσπερ ἐκεῖνον καὶ ἡμᾶς, κραυγάζοντας· Ἡμάρτομεν, πάντες τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, μὴ ὑπερίδῃς ἡμᾶς. (Δίς)

Ἕτερον Κάθισμα
 
Ἦχος πλ. β’.

Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον Χριστὲ τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθη τοῦ θανάτου Κύριε· ὃν γὰρ κατέπιε πόθῳ ᾍδης, ἀπήμεσε τρόμῳ· ἔδειξας ἡμῖν τὸ σωτήριόν σου Ἅγιε, καὶ δοξολογοῦμέν σε, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς. (Δίς)

Ἕτερον Κάθισμα
 
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.

Προδιετύπου μυστικῶς πάλαι τῷ χρόνῳ, ὁ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, Σταυροῦ τὸν τύπον, ὡς τὰς χεῖρας ἐξέτεινε σταυροφανῶς Σωτήρ μου· καὶ ἔστη ὁ ἥλιος ἕως ἐχθρούς, ἀνεῖλεν, ἀνθισταμένους σοι τῷ Θεῷ· νῦν δὲ οὗτος ἐσκότισται, ἐπὶ Σταυροῦ σε ὁρῶν, θανάτου κράτος λύοντα, καὶ τὸν ᾍδην σκυλεύοντα.

Ἕτερον Κάθισμα
 
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.

Ἐν Παραδείσῳ με τὸ πρίν, ξύλον ἐγύμνωσεν, οὗπερ τῇ γεύσει, ὁ ἐχθρὸς εἰσφέρει νέκρωσιν, τοῦ Σταυροῦ δὲ τὸ ξύλον, τῆς ζωῆς τὸ ἔνδυμα, ἀνθρώποις φέρον, ἐπάγη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς· ὃν ὁρῶντες ὑψούμενον, Θεῷ ἐν πίστει λαοί, συμφώνως ἀνακράξωμεν· Πλήρης δόξης ὁ οἶκός σου. (Δίς)

Ὁ Οἶκος

Ὁ μετὰ τρίτον οὐρανὸν ἀρθεὶς ἐν Παραδείσῳ, καὶ ῥήματα τὰ ἄρρητα καὶ θεῖα, ἃ οὐκ ἐξὸν γλώσσαις λαλεῖν, τὶ τοῖς Γαλάταις γράφει, ὡς ἐρασταὶ τῶν Γραφῶν, ἀνέγνωτε καὶ ἔγνωτε. Ἐμοί, φησί, καυχᾶσθαι μὴ γένοιτο, πλὴν εἰ μὴ ἐν μόνῳ τῷ Σταυρῷ τῷ τοῦ Κυρίου, ἐν ᾧ παθών, ἔκτεινε τὰ πάθη. Αὐτὸν οὖν καὶ ἡμεῖς βεβαίως κρατῶμεν τοῦ Κυρίου τὸν Σταυρὸν καύχημα πάντες· ἔστι γὰρ σωτήριον ἡμῖν τοῦτο τὸ ξύλον, ὅπλον εἰρήνης ἀήττητον τρόπαιον.

Πηγή : Ορθόδοξος συναξαριστής